سخنان رهبر عزیز در جمع دانش آموختگان دانشگاه امام حسین علیه السّلام 2

بسم‏ اللَّه ‏الرّحمن ‏الرّحیم‏

تبریک عرض میکنم به شما جوانان عزیز و فرزندان و نورچشمان عزیزِ این ملت، ورودتان را به عرصه‏ى پاسدارى از ارزشهاى انقلاب اسلامى.
دانشگاه افسرى در آنِ واحد، هم کانون علم است، هم کانون جوشش جهاد است، هم جایگاه تربیت مردان مصمم و آهنین‏اراده است. علم و جهاد و ایمان و اراده‏ى مستحکم، وقتى با یکدیگر توأم بشوند، انسانهائى را خلق میکنند که دنیا میتواند به آینده‏ى خود، به برکت آن انسانها امیدوار باشد.

مشکل اصلى دنیاى دوران علم، دنیاى متجدد و مدرن، این بود که علم در این دنیا در خدمت فساد، در خدمت طغیان، در خدمت تجاوز قرار گرفت. دانش یک موهبت خدائى است. بزرگترین ناسپاسى در قبال این موهبت بزرگ این است که دانش را یک نسلى، یک ملتى، یک مجموعه‏اى در برهه‏اى از زمان در خدمت ظلم و طغیان و تعدى و سرکوب کردن ارزشهاى انسانى قرار بدهند. و این اتفاق در دو سه قرن اخیر بخصوص و در ده‏ها سال گذشته در دنیا افتاد.

ملتهائى به دانش دست پیدا کردند؛ این طبیعى است. دانش در طول تاریخ در میان ملتها دست به دست میگردد. یک وقتى مرکز دانش، مناطق شرقى جهان بود، یک وقتى هم مرکز دانش، مناطق غربى جهان شد. این ملتها وقتى به دانش دست پیدا کردند، دانش را در خدمت استعمار به کار بردند، در خدمت سرکوب ملتها به کار بردند. کشورهاى زیادى با ملتهاى بسیار انبوهى در شرق و غرب عالم - در آفریقا، در آسیا - به واسطه‏ى دانش کشورهاى غربى سرکوب شدند؛ به استعمار کشیده شدند؛ نسلهاى انسانى به اسارت گرفته شدند. سیاهانِ امروز آمریکا، فرزندان همان مستمندانى هستند که به وسیله‏ى استعمارگران غربى از کشورهاى آفریقائى به اسارت گرفته شدند؛ از میان خانه و زندگى و مزرعه و زیستگاه خودشان اینها را مثل حیوانات صید کردند و به کار سخت گماشتند و آواره کردند. این کار در سرتاسر دنیا، در شبه قاره‏ى هند، در منتهی‌الیه آسیا، در دورانهاى سیاه هم اتفاق افتاد. با علم خود، با دانشى که به دست آورده بودند و موهبت الهى بود، بندگان خدا و خلق خدا را به ذلت کشیدند؛ به ستم دچار کردند؛ زندگى‏هاى آنها را براى دورانهاى طولانى تباه کردند.

بعد هم از همین دانشهائى که در اختیار گرفتند - و هر دانشى مثل پله‏اى است از یک مجموعه‏ى پلکان. وقتى انسان یک پله بالا رفت، فرصت و امکان پیدا میکند که به پله‏ى بعد و پله‏هاى بعد هم دست پیدا کند؛ این هم طبیعى است - با بالا رفتن از پلکان علم، بمب اتم ساخته شد؛ سلاحهاى شیمیائى ساخته شد؛ نسلهائى نابود شدند؛ انسانهائى به ماتم عزیزان خود نشستند؛ و دنیا آن چیزى شد که شما در جغرافیاى سیاسى عالم مشاهده میکنید: تقسیم عالم به دو جناحِ زورگو و زورپذیر؛ ستمگر و ستم‏پذیر؛ آن هم با فاصله‏ى بسیار زیاد. این جغرافیاى سیاسى عالم، جغرافیاى فرهنگى عالم در دورانهاى اخیرِ این قرنهاى سیاه به این شکل رسید.
عزیزان من! انقلاب اسلامى عظیمِ ملت ایران یک قیام بزرگ بشرى بر ضد این وضعیت بود. انقلاب ما فریاد اسلام بود؛ فریاد توحید بود؛ فریاد عدالت بود؛ فریاد کرامت انسان بود در این دنیاى سرشار از ظلم که نعمتهاى خدا، هدایاى الهى به انسانها، وسیله‏اى قرار میگیرد براى سرکوب انسانها. انقلاب در مقابل یک چنین وضیعتى به وجود آمد.
آن کسانى که امروز به ملت ایران و نظام جمهورى اسلامى ایران توصیه میکنند که به نظام جهانى برگردید، همان کسانى هستند که از وجود یک چنین حرکت عظیمى در میان یک ملت، آن هم در یک چنین موقعیت حساسى، ناراحت و سراسیمه‏اند. برگردید به نظام جهانى، یعنى تسلیم همین نظام غیر عادلانه بشوید؛ شما هم جزوى از نظام غیر عادلانه بشوید. این را از ملت ایران میخواهند.

ملت ایران سى سال است با قدرت، با اعتماد به نفس، با اعتقاد راستین و عمیق به خواستگاه ایمانى خود، به این درخواست جاهلانه، مجنونانه و غیر منطقى پاسخ «نه» داده است. فشارهائى که بر ملت ایران و نظام جمهورى اسلامى در طول این سى سال وارد کردند، به خاطر این بود که این انقلاب را از این جایگاه رفیع، از این خواستگاه معنوى و ملکوتى و انسان‏ساز پائین بیاورند. البته بدیهى است که نتوانستند و بدیهى است که نخواهند توانست. «یریدون لیطفئوا نور اللَّه بافواههم و اللَّه متم نوره و لو کره الکافرون».(1) نور خدا، نور توحید، نور عدالت، نور احساس شرف به عبودیت خداوند، وقتى در دل انسانهائى، ملتى درخشید، هیچ دستى نمیتواند آن را خاموش کند.

جوانان عزیز من! شما پاسداران یک چنین حقیقت مقدسى و هویت متعالى‏اى هستید. به آن افتخار کنید. سپاه پاسداران انقلاب اسلامى از دل پاکترین جوانان این کشور در نخستین روزهاى انقلاب جوشید و سر برآورد. شما عزیزان من، آن روزها را درک نکردید. آن جوانان، جوانانى در همین سنین شما بودند؛ جوانهاى بیست ساله، هجده ساله، بیست و دو ساله. سپاه پاسداران انقلاب اسلامى را با عزم راسخ، با اراده‏ى فولادین، با یک ایمان شامخ و دست‏نیافتنى به وجود آوردند؛ از همان روزهاى اول هم در میدانهاى مجاهدت حضور پیدا کردند.

جنگ تحمیلى را دشمن براى خاموش کردن انقلاب به راه انداخت، اما همین جنگ تحمیلى باعث شعله‏ورتر شدن نیروى انقلاب و روحیه‏ى انقلاب شد. این جوانهاى عزیز در میدانهاى جنگ، عظمت خودشان را بازیافتند؛ چشمه‏هاى درونى استعداد، در دلهاى پاک و منور آنها جوشید؛ از آنها در سنین جوانى، سردارانى بزرگ، مجاهدانى نستوه، مردانى داراى تدبیر و متفکر ساخت که نظام جمهورى اسلامى تا همیشه‏ى همیشه به این جوانان و به رفتار آنها بدهکار است.
شما دنباله‏روان آن عزیزانید؛ جایگزینان آن رهروان مقدمید. این که گفتند: «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» به معناى این است که زمان میگذرد، اما حوادث جارى در زندگى بشر، حقایق آفرینش دست نخورده است. در هر دوره‏اى انسانها نقشى دارند که اگر آن نقش را بدرستى، در لحظه‏ى مناسب، در زمان خود ایفاء کنند، همه چیز به‏سامان خواهد رسید، ملتها رشد خواهند کرد، انسانیت گسترده خواهد شد.

آن جوانها چنین کردند و نقش خودشان را ایفاء کردند. نتیجه این است که امروز بعد از گذشت چند ده سال از آن روزها، شما مى‏بینید ملت ایران با ضرب دست آنها و با تلاشهائى که دنباله‏ى تلاش آنهاست، با رهنمودهاى حقیقتاً پیامبرگونه‏ى امام بزرگوار، قله‏ها را یکى پس از دیگرى فتح کرده و پیش رفته. روزهاى جنگ، بخصوص سالهاى آغازین جنگ را در نظر بیاورید و آن فقر تسلیحاتى، آن فقر مالى، آن فقر تجربى را در میان همین جوانان سپاه و بسیج، مقایسه کنید با پیشرفتهاى امروز؛ پیشرفتهاى علمى، تحقیقى و تجربى.

شما در دانشگاه مى‏آموزید، فرا میگیرید، خود را از لحاظ فکر و اندیشه و همچنین از لحاظ روحیه و اراده میسازید؛ در راه بسیار باعظمت و پرافتخارى قدم میگذارید. این دانشگاه یک چنین جائى است. به حضور در این دانشگاه و به فارغ‏التحصیلى این دانشگاه افتخار کنید؛ این را نعمت بزرگ خدا بشمارید، که هست؛ و آن را حفظ کنید و پیش بروید.

کشور شما به جوانان مؤمن نیازمند است. و امروز به لطف و تفضل الهى، على‏رغم تلاش پى‏درپى دشمنان - که بیشتر هم بر روى جوانان این تلاشها متمرکز است - جوانان ما رو به سمت خدا و هدایت الهى دارند. به کورى چشم دشمن، جوان ما، جوان مؤمن است؛ جوان مؤمنِ امروز از جوان مؤمنِ صدر انقلاب - سى سال پیش و بیست و پنج سال پیش - اگر جلوتر نباشد، عقب‏تر نیست. آن کوره‏ى سوزان، آن تجربه‏ى عظیمِ جنگ تحمیلى که فرصتى براى بروز استعدادها بود، در مقابل هر نسل برجسته و پراستعدادى قرار بگیرد، معجزه خواهد کرد.

امروز شما در عرصه‏ى دیگرى هستید؛ در عرصه‏ى علم، در عرصه‏ى پیشرفت از لحاظ روحیه، سازندگى خود و کشور و آمادگىِ براى دفاع. دشمنان، قدرتهاى بزرگِ مستکبر جهانى - که دشمنان ملتها، نه فقط دشمن ملت ایران، دشمنان انسانیت و فضیلت هستند - اینها غالباً با تشر زندگى میکنند، با نشان دادن ابهت کارشان را به پیش میبرند؛ هیبت خودشان را بر ملتها تحمیل میکنند، با هیبت خودشان آنها را از میدان در میبرند. از هیبت ابرقدرتها نترسید. هیبت معنوى شما در دل آنها، بیشتر از هیبت مادى آنها در دل ملتهاست. شما وقتى به ایمان خود، به آمادگى‏هاى خود، به دانش خود، به تدبیر خود، به حساب و کتاب مدبرانه و مدیرانه‏ى خود تکیه میکنید، آن وقتى که ارزشهاى عظیمِ برآمده‏ى از دل انقلاب را اجر مینهید و به آنها اعتناء میکنید، ایمان خودتان را با آنها حفظ میکنید، آن چنان ابهتى در دل همه‏ى ملتها از شما حاصل میشود که از ابهت آنها در دل ملتهاى بى‏خبر بیشتر است. امروز دشمنان میدانند با ملت ایران، با این جوانان مؤمن، با این مردان مصمم، با این مسئولان و دولتمردانى که به پایبندى به ارزشها افتخار میکنند، ملت ایران با چنین سرمایه‏هاى ارزنده‏اى، از هیچ تشرى، از هیچ هیبتى واهمه نمیکند. این را میدانند.
شما در کسوت با شکوه و شریف پاسدارى، این باور را در دل دشمن هر چه بیشتر کنید. خودتان را از لحاظ معنوى بسازید. بندگى خدا، خشوع در مقابل خدا موجب میشود که انسان در مقابل هیچ زورگوئى خضوع نکند. دلى که مهابت الهى را، عزت الهى را درک کرده است، در خود احساس عزتى میکند که بزرگترین قدرتها در مقابل آن عزت، تاب مقاومت نمى‏آورند. عبودیت خودتان را روز به روز بیشتر کنید.

پروردگارا! این جوانان عزیز را، مجموعه‏ى رزمندگان اسلام را، مجموعه‏ى نیروهاى مسلح را، ارتش و سپاه و نیروى انتظامى و بسیج و این مجموعه‏هاى مؤمن را به خود تو میسپارم. پروردگارا! الطاف و برکات خودت را بر آنها نازل کن.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته